Биров хунуккина хотинга уйланган экан, хотини эридан:

— Қариндош-уруғларинг жуда кўп экан, қайси биридан юзимни беркитишни билмай қолдим, — деса, эри:

— Фақат мендан беркитсанг, кифоя! — дебди.

— Хотин, биласанми, газетада ёзишича, бир марта юракдан кулиш кулган кишига тўртта тухумнинг кучини берар экан. Ҳар куни қозон осавермай, болаларни кулдириб ҳам тур, — деди хасис эр.

Бир ҳамкасбимиз ким бизга бошлиқ бўлиб келса, ўшанга мослашади. Аввалги бошлиғимиз итни яхши кўрарди, у ҳам олтинчи қаватдаги уйида ит боқа бошлади. Кейинги бошлиғимиз қизил рангга ўч экан, у қизил кўйлак кийиб, итини ҳайдаб юборди. Навбатдаги бошлиғимиз мўйловли эди. У қизил кўйлагини қизига бериб, мўйлов қўйди.

Яқинда бизга аёл киши бошлиқ бўлиб келди. Э, аттанг, туппа-тузук эркак эди-я!..

— Севара, кеча ишга келмайман дегандинг, келибсан-у?

— Вой, бугун ишга келмай бўладими? Неварам чақиртирган. Сартарошим фақат бугун ишлайди. Қизимнинг боғчасида утренник... шунча ишни уйда бажариб бўладими?

Комиссия келгани яхши-да. Ишлар ўз-ўзидан йўлга тушиб кетади. Комиссия деб супурамиз-сидирамиз. Комиссия деб ишлаймиз, комиссия деб кийинамиз, комиссия деб… Хуллас, яшасин, комиссия!

Келин қайнонасига шикоят қилиб қолди:

— Ойи, ўғлингизнинг қилиқларига ортиқ чидолмайман. Нима қилиб бўлса ҳам ичишни ташлаттирмасак бўлмайди. Маошининг ҳаммасини ичиб битиряпти.

— Қўй, қизим, унақа дема, бўшаган шишаларга совун олиб турибмиз-ку, — деди қайнона.

Қиз кафеда ўтирар эди. Бегона йигит ёнига келиб:

— Яхши қиз, танишамизми?

Қиз:

— Менинг йигитим бор.

Йигит:

— Менинг икки қаватли уйим бор. «Captiva»да юраман.

Бирдан қиз йиғлаб юборди.

Йигит:

— Ҳа, нима бўлди?

Қиз:

— Мени йигитим ташлаб кетган...

Эр ишдан келса, хотин йиғлаб ўтирибди.

— Хўжайин, бу кўргиликни қаранг. Сизга атаб торт пишириб, столнинг устига қўйгандим. Очкўз итимиз еб қўйибди!..

Эр таскин беряпти:

— Хавотирланма, гўзалим. Мен ҳозироқ итни ветеринарга олиб бораман.

— Дадаси, биласизми, кўнглим нима тусаяпти... Муносабатларимизда илгари мавжуд бўлган шоироналик, учрашувлар ва ваъдаларни! Мени худди олдингидек латофат билан учрашувга таклиф қила оласизми?

— Нега қила олмас эканман. Мана, марҳамат. Бугун кечаси соат ўнда  ошхонада сирли учрашувга кел. Сени чойга таклиф қиламан!

Узоқ йиллар узилишиб кетган синфдошлари билан учрашувдан қайтган эридан аёли сўрай бошлабди:

— Азаматни кўрдингизми?

— Ҳа, у хумпар катта прокурор бўлиб ишлаётган экан.

— Ботир-чи? У қалай? — У тентак бош шифокор лавозимига кўтарилибди.

— Сардор? — Э, у лапашанг тадбиркорликни бошлабди!

Хотин: Єачон сиз ҳам хумпар, тентак, лапашанг бўларкинсиз-а..?

— Дўхтир бўлмоқчи эдинг, тайёргарлик кўряпсанми?

— Албатта, ҳар куни реклама кўряпман!

— И-е, рекламанинг ўқишга нима алоқаси бор?

— Нега энди?! Мана, истаган касалингни айт, нима даво бўлишини дарров айтаман, бел оғриса «кюпен-гел», томоғинг оғриса, «фалимент»... Хуллас, реклама кўрсанг, ўқиш ҳам шарт эмас!

— Қадримга етмадингиз, энди мендақасини топиб бўпсиз!..

 — Бекор айтибсан, мен энди сендақасини излаб бўпман!..

Эр-хотин тушлик қилиб ўтиришганда уришиб қолишди. Тарелкалар, енгил стуллар парвоз қила бошлади. Қўшнилар ваҳимага тушиб қолишди.

— Донолар доноси, айтингчи, ҳалол одамни сотиб олиш мумкинми? — Сотиб олиш қийин. Аммо уларни осонгина сотиб юбориш мумкин.

Эр: — Мен сенга мўйна ёқали пўстин совға қилдимми? Хотин: — Қилдингиз! — Мен совға қилган этикда маза қилиб ишга бориб келяпсанми? — Келяпман! — Шундоқ экан, ўғлингни боғчадан олиб келгани ўзинг боравер! — Сиз борсангиз, нима, оҳорингиз тўкилиб қоладими? — Нимада бораман?! Сен совға қилган пайпоқда бораманми?!